Dla 40 proc. kobiet praca jest czynnikiem zwiększającym ich poczucie własnej wartości. 35 proc. kobiet pracuje, bo nie udaje im się utrzymać rodziny z jednej, mężowskiej pensji, a dla 15% badanych praca jest sposobem samorealizacji.

Optymistyczne dla kobiet prognozy płyną także z rynku pracy: z danych GUS wynika, że w latach 2004-06 powstało ok. 500 tys. miejsc pracy dla specjalistów - w tym aż 80% to oferty skierowane do kobiet.

Z badań wynika, że w ostatnich latach zmienił się stosunek kobiet do macierzyństwa. Wprawdzie połowa respondentek deklaruje, że ich decyzje dotyczące posiadania dzieci nie są w żadnym stopniu zależne od ich sytuacji zawodowej, ale już co piąta badana gotowa jest zrezygnować z urodzenia kolejnego dziecka w obawie przez utratą zatrudnienia lub problemami związanymi ze znalezieniem etatu. 20% kobiet uzależnia decyzję o macierzyństwie od sytuacji w pracy – w przypadku, gdyby była ona niekorzystna odłożyłyby ją na później. 7% kobiet jest gotowych w ogóle zrezygnować z macierzyństwa, jeśli miałoby to utrudnić im znalezienie czy utrzymanie pracy.

Niestety, mimo takiej postawy kobiet wobec pracy pracodawcy nadal niechętnie zatrudniają kobiety. W naszym społeczeństwie ciągle pokutuje przesąd, że kobieta marzy tylko o założeniu rodziny, a praca jest tylko mniej znaczącym dodatkiem. Prawie połowa badanych przez ASM - Centrum Badań i Analiz Rynku Pracy przyznała, że znane są im przypadki, gdy oferta pracy skierowana była tylko i wyłącznie do mężczyzn. Mimo panującego oficjalnie zakazu ponad 60% kobiet podczas rozmowy kwalifikacyjnej pytano o sytuację osobistą, a prawie 40% musiało podpisać deklarację, że nie zajdą w ciążę.

Nawet jeśli kobiecie uda się otrzymać etat, to jej sytuacja w firmie jest znacznie mniej korzystna, niż mężczyzny: połowa pań zarabia mniej niż ich koledzy zatrudnieni na równorzędnych stanowiskach, a ich szanse na awans są dwa razy mniejsze, niż mężczyzn.