W opinii ponad połowy badanych (54 proc.), kobieta wykonująca ten sam zawód co mężczyzna i tak samo wykształcona ma w porównaniu z nim mniejsze możliwości awansu zawodowego. Na równość szans awansu obu płci wskazuje niespełna jedna trzecia badanych (30 proc., Na mniejsze szanse awansu zawodowego kobiet wskazuje obecnie 48 proc. mężczyzn i 59 proc. kobiet. Ciekawe, że w grupie najmłodszych badanych (między 18 a 24 rokiem życia) 15 proc. mężczyzn uważa, że kobiety mają większe możliwości awansowania, a 26 proc. – że mniejsze. Częściej niż pozostali mężczyźni wyrażają też oni przekonanie o równości szans awansu zawodowego (47 proc. wobec 35 proc.). Ich rówieśniczki również nieco częściej niż pozostałe kobiety wskazują na takie same możliwości awansowania obu płci (35 proc.), ale za to nieco rzadziej (5 proc.) twierdzą, że kobiety mają większe szanse. Jak się okazuje, młodzi mężczyźni bardziej wierzą w możliwości kobiet niż one same. Czyżby był to znak czasu i nadchodzących przemian kulturowych?

Respondenci zauważają też dysproporcję w zarobkach osiąganych przez kobiety i przez mężczyzn pracujących w tym samym zawodzie i mających takie samo wykształcenie. Obecnie trzy piąte ankietowanych (60 proc.) dostrzega upośledzenie kobiet w tym względzie. Co piąty Polak (21 proc.) uważa, że zarobki przedstawicieli obu płci są równe. Tylko 6 proc. badanych wyraża przekonanie, że to kobiety zarabiają więcej. Okazuje się, że mężczyźni są bardziej otwarci, jeśli chodzi o dobór współpracowników – aż 48 proc. z nich (wobec 38 proc. kobiet) odpowiada, że płeć współpracowników nie ma dla nich znaczenia. Choć rośnie liczba osób, dla których płeć współpracowników nie ma znaczenia, kobiety są nadal mniej popularne jako współpracownicy niż mężczyźni. Co ósmy respondent (13 proc.) powołuje się na pozytywne cechy charakteru mężczyzn (bezkonfliktowość, tolerancyjność, stanowczość i inne), uzasadniając swoją chęć współpracy z nimi. Cechy charakteru kobiet (uczynność, rozwagę, wyrozumiałość i inne) docenia 3 proc. ankietowanych. Niewielu badanych wybrałoby pracę w sfeminizowanym środowisku (23 proc.), a jeszcze mniej (9 proc.) chciałoby, aby ich szefem była kobieta. Niemal dwie piąte respondentów (39 proc.) deklaruje, że wolałoby szefa – mężczyznę. Prawie co drugi pytany (49 proc.) odpowiada jednak, że płeć szefa nie ma znaczenia i jest mu wszystko jedno, czy będzie on kobietą czy mężczyzną.